(Lipsk 1728.  Breitkopf). (17,5 x 11 cm), k. [7], s. 841, [19], winiety (w tym 1 miedzioryt), opr. sk. z epoki.
(Estr. T. 12).  "Należy do zbioru Bibliotheca Polono poetica albo urzędow wielkich splendorem jaśniejących a oyczystą weną na polskim parnassie słynących poetów wiekuiste prace, dla głośney rezonancyi zebrane i z regiestrami opatrzone przez Michała Abrahama Troca, Warszawianina. ... Z dedykacyą do Augusta III. - Na k. 3. u góry portret króla, poczem wiersz: Królu, którego mądrość.... Pod wierszem podpis: M. A. Troca." (Estreicher). Egzemplarz podniszczony, brak ostatniej karty, karta tyt. zachowana w połowie, ślady zalania i zawilg., blok książki poluźniony, oprawa z otarciami i ubytkami (luzem), brak grzbietu, wyklejki wymienione.

Cum Annotamentis Galeni. Addita est explicatarum in Annotamentis Galeni dictionum tabula. (Strasburg 1510. Schürer). (19 x 14 cm), k. [4], XXXII, opr. karton. z epoki. 
(Estr. T. 12). Dedykacja dla Erazma Ciołka biskupa płockiego: "Ded. Erasmo Vittelio episcopo plocensi...". Otarcia i przybrudz. opr., odręczne notatki na karcie tyt. i przedniej wyklejce, w tekście miejscami podkreślenia i uwagi, przednia okł. poluzowana, prawdopodobnie brak trzech końcowych kart z indeksem. Traktat o trzęsieniach ziemi i zarazach, z adnotacjami Galena. Filippo Beroaldo (1453-1505) - włoski humanista, profesor na Uniwersytecie w Bolonii. Czasami nazywany "Starszym", by odróżnić go od swojego kuzyna. W wieku 19 lat został profesorem retoryki i poezji. Był bardzo popularnym nauczycielem; mówiono, że na jego wykłądy uczęszczało nawet 300 studentów. Uważany jest za czołowego włoskiego humanistę po 1494 r. Galen (ok. 130 - ok. 200) - rzymski lekarz greckiego pochodzenia, anatom, filozof, utalentoway badacz i pisarz. Jeden z najznakomitszych starożytnych lekarzy, wywarł olbrzymi wpływ na rozwój nauk medycznych w średniowieczu i odrodzeniu. Erazm Ciołek, znany też jako Vitellius (ur. 1474 w Krakowie, zm. 1522 w Rzymie) - biskup płocki i dyplomata, wcześniej sekretarz królewski Aleksandra Jagiellończyka, poseł, mecenas sztuki i literatury oraz mówca. Zgromadził wielki księgozbiór, a wykonany dla niego mszał jest zaliczany do arcydzieł polskiej sztuki przełomu średniowiecza i renesansu.  Estreicher lokalizuje tylko 1 egzemplarz w BJ. Bardzo rzadkie. 

Avec sommaires sur chaque livre du Nouveau Testament extraicts des Annales du cardinal Baronius. Plus les moyens pour discerner les Bibles francoises catholiques d'avec les huguenotes... Par Pierre Frizon.... Premiere edition. Illustree et ornee d'un grand nombre de figures en taille douce... T. 1 - 2 (w 3 wol). (Wyd. 1). Paris (Paryż) 1621. Par Jean Richer et Pierre Chevalier. (41 x 27,5 cm), k. [5], s. 583, [1]; k. [2], s. 508; 509 - 864 (3 ostatnie strony mylnie liczbowane s. 510-512); s. 90, k. [27], frontispis, w tekście 47 akwafort, 23 portrety i 1 mapa, opr. sk. z epoki.
Ślady niew. zawilg., wczesne wpisy odręczne. Oprawy delikatnie poprawiane, złocony i zdobiony grzbiet, okladki w zloconej ramce.  Stan dobry. Biblia w j. francuskim, zwana „Biblią Frizona" (od nazwiska tłumacza) lub Biblią Ziarnki (od nazwiska ilustratora). Dzieło ilustrowane akwafortami wykonanymi według rysunków znanego polskiego sztycharza, Jana Ziarnki stanowią jeden z najsłynniejszych cyklów ilustracyjnych w dorobku artysty. Ziarnko Jan (Ioannes), Le Grain, A. Grano (ok. 1575 - po 1628), rysownik i rytownik, wykształcony w Krakowie. W 1596 majster cechu malarzy rzymskokatolickich we Lwowie. W 1598 wyjechał z Polski do Włoch, następnie osiadł w Paryżu. Tworzone przezeń sztychy są cennym źródłem do poznania historii, obyczaju, kostiumu, broni itp. Wykonywał akwaforty, rzadziej miedzioryty utrwalające paryskie uroczystości, wydarzenia, zaślubiny królewskie (Wielki Karuzel i Mały karuzel, 1612) oraz rytował karty tytułowe, ilustracje książkowe (np. Sabat czarownic, 1613), portrety (m.in. papieża Leona XI, 1605). Około 30 rycin sztychował sam Ziarnko, pozostałe wykonali znani francuscy rytownicy, jak: L. Gaultiera, M. Lasne'a, C. Mellana, i In. Biblia kończy się tekstem Frizona, który wyjaśnia różnice między francuskimi edycjami Biblii katolickich i hugenockich. Ładny egzemplarz. Rzadkie.

Quem deo auspice, Jussu & Authoritate Magnifici, Amplissimi ac Celeberrimi Senatus Medici, Pro Summis in Arte Medica honoribus, & Privilegiis In Florentissima Rauracorum Academia impetrandis, publice solenni Medicorum Examini exhibet Martinus Bogdanus, Drisnensis Marchicus. d. 23. Mensis Septembris, anno Christi MDCLIX. Loco horisque solitis. Basileae 1659. Typis Georgi Deckeri. (19,5 x 15 cm), k. [16], winiety i ozdobne inicjały w miedziorycie, opr. pperg. współcz. 
(Estr. nie notuje). Stan dobry, odręcza paginacja kart. Rzadka rozprawa medyczna o chorobach nawracających. Martin Bogdan (1631-1682) - lekarz pochodzący z Drezdenka (wojew. lubuskie), doktor medycyny na Uniwersytecie w Bazylei. 

Medullam continens Sanctorum Patrum & veterum Philosophorum. Auctore D. Joanne Bona S. R. E. Tit. S. Bernardi ad thermas Presbytero Cardinali, Ordinis Cisterciensis. Juxta Exemplar Romae Excusum. Varsaviae, prostant Gedani 1676. Apud Janssonio-Waesbergios. (10 x 7 cm), k. [4], s. 134, (oraz):
- Bona Joanne - Via Compendii ad Deum, per motus anagogicos & orationes jaculatorias. Liber Isagogicus ad Mysticam Theologiam. Varsaviae, prostant Gedani 1678. Apud Janssonio-Waesbergios. (10 x 7 cm), k. [3], s. 228, (oraz):
- Bona Joanne - Principia et documenta vitae Christianae. Si quis vult post me venire, abneget semet ipsum, & tollat crucem suam, & sequatur me. Matth. 16. Juxta Exemplar Romae excusum. Varsaviae, prostant Gedani 1676. Apud Janssonio Waesbergios. (10 x 7 cm), k. [3], s. 187, [5], współopr., opr. sk. z epoki. 
(Estr. T. 13). Brzegi kart złocone. Niew. otarcia opr., pieczęć własn., odręczne zapiski na karcie tyt. i jej odwrocie, niew. ubytek na s. 59-60 w trzeciej pracy (z ingerencją w tekst). Dzieła ascetyczne kardynała Jana Bony. Jan Bona (1609-1674) - włoski kardynał, liturgista. Jego "Manuductio ad caelum" jest często porównywana do "Naśladowania Chrystusa" Tomasza a Kempisa ze względu na prostotę stylu nauczania doktryny. Oprócz wielu wydań łacińskich została przetłumaczona na język włoski, francuski, niemiecki, ormiański, hiszpański i angielski. Pozostałe dwa dzieła w oferowanej pozycji należą do jego najbardziej znanych dzieł ascetycznych ("Łatwa droga do Boga" oraz "Zasady i dokumenty życia chrześcijańskiego").  Rzadkie.

Re Henrico III. con le attioni, et successi de suoi viaggi. Descritte in dieci giornate da M. Pietro Buccio Bresciano. Parte prima. (Więcej nie wyszło). Di Padova 1576. (Appresso Lorenzo Pasquati). (20,5 x 15,5 cm), k. [4], k. 218, pierwsza karta w miedziorycie z wizerunkiem Henryka Walezego, opr. pperg. z epoki (?)
(Estr. T. 13). "Ded. Katarzynie królowej francuzk. (kart 2). Po przypisaniu i przedmowie następuje: Sonet (wierszy 14) del Signor Giovanni Fratta Veronese a M. Pietro Buccio, dalej rozmowa między: il Conto Giulio Caesare Nogarola Giovanni Fratta, Francesco Radici, Flavio Coradini, Giulio Defedeli, Pietro Buccio. Dopiero od karty 11-ej poczyna się Giornata prima" (Estreicher). Oferowany druk najobszerniej opisuje koronację Walezjusza, która była wydarzeniem na europejską skalę. Bruckner w "Encyklopedii Staropolskiej" pisze: "jest najszerzej opisywaną", a Jędrzej Moraczewski w "Starożytnej Polsce" - "Koronacja doprowadzona do najwyższej okazałości, która później za wzór służyła". Dla porównania relacja Stryjkowskiego mieści się zaledwie na 17 kartach. W znanych nam egzemplarzach (do których dotarliśmy) treścią kart tytułowych jest tylko tekst, natomiast nasz egzemplarz zawiera sztychowaną kartę tyt. z bardzo rzadkim wizerunkiem Henryka Walezego (w Katalogu Portretów T.6, nr 1492 znajduje się inny wariant). Ślady niew. zawilg, zabrudzeń i kornika. Karta wyklejkowa porysowana. Oprawa z otarciami i zabrudzeniami. Stan dobry. Bardzo rzadkie.

Cura secunda Gottfridi Bucholzeri, F. Grunbergensis Silesij locupletatus, & accessione eventuum insigniorum, ab eo tempore ubi pater desijt, usq; ad finem anni 1598. fideliter continuatus. Ad calcem acceßit rerum ac nominum memorabilium Index copiosus, & c. Gorlicii (Zgorzelec) 1599. Excusus typis & sumptib. Iohannis Rhambae. (16,5 x 10,5 cm), k. [16], s. 832, k. [56], opr. sk. z epoki, złoc. na grzbiecie.
(Estr. nie notuje). Oferowana pozycja to owoc 17-letniej pracy autora, opisująca historię świata od stworzenia aż do 1580 r. Praca została ówcześnie przyjęta z wielkim uznaniem przez badaczy i została szeroko rozpowszechniona. Śmierć Buchholzera uniemożliwiła mu dokończenie "Isagoge chronologica", podzielone pierwotnie na trzy części (ukazała się tylko pierwsza). Jego syn Gottfried, urzędnik miejski w Zgorzelcu, wykorzystał nieopublikowane materiały pozostałych części do przygotowywanego przez siebie nowego wydania "Index chronologica", którego drugie wydanie było kontynuowane do roku 1634. Zawiera liczne wzmianki o Polsce. Niew. otarcia opr., przednia wyklejka i s. 193-208 poluzowane, zabrązowienia i ślady korników na kartach, naklejka i podpis własn., pieczęć i numeracja bibl. Bardzo rzadkie. 

Celle des trois derniers Grands Seigneurs; de leurs Sultanes, & principales Favorites avec les plus secrettes intrigues du Serrail. Et plusieurs autres particularitez des Guerres de Dalmatie, Transilvanie, Hongrie, Candie, & Pologne. Avec L'Histoire du Grand Sobieski, Roy de Pologne. Et le plan de la Bataille de Cotzchin. Tome premier. A Paris 1679. En la Boutique de G. Quinet. (16 x 9,5 cm), k. [6], s. 303, [9], 1 miedzioryt skład. na osobn. tabl., opr. sk. z epoki, złoc. na grzbiecie. 
(Estr. T. 14). Otarcia opr., miejscami zabrązowienia, naddarcia krawędzi miedziorytu. Przypisano Maurycemu Księciu de Bouillon. Na uwagę zasługuję duży miedzioryt (19 x 34,5 cm) przedstawiający plan bitwy pod Chocimem. Większa część pracy poświęcona jest wojnie polsko-tureckiej w latach 1672-1676. Jedną z głównych ról tej wojny odegrał Jan Sobieski, którego zwycięstwo nad armią turecką pod Chocimiem 11. XI. 1673 znacznie osłabiło Turków i przyczyniło się do pokoju zawartego 17. X. 1676. Bardzo rzadkie.

Laelius, siue de amicitia. Somnium Scipionis. Paradoxa. Sylloge lib de Repub. Post postremam Navgerianam et Victorianam correctionem Emendata ŕ Joanne Stvrmio. Cum indice locupletissimo. Additae etiam sunt Erasmi Roterodami, et Philippi Melanchtonis, et Bartbolomaei Latomi annotationes in eosdem libros. Omnia, quŕm antehac, et locupletiora et emendatiora. Cvm gratia et privilegio Caesareo, ad annos octo. Argentorati (Strasburg) 1579. Excvdebat Josias Rihelivs. M.D.LXXIX.. (18,5 x 11 cm), k. [53], 131, [84], opr. sk. z epoki.
(Estr. T. 14). Praefatio: Joannes Sturmius Stanislao, Severini filio et Andrae, Francisci filio Boneris Patruelibus Polonis...".  Oprawa: biała skóra z tłoczonymi wizerunkami świętych, zdobieniami i data 1559. Otarcia i przybrudz. opr., brak karty tyt., miejscami podkreślenia w tekście i notatki, poza tym stan dobry. "O obowiązkach" lub "O odpowiedzialności moralnej" - traktat Marka Tulliusa Cycerona z 44 r. p.n.e., podzielony na trzy księgi, w których autor wyjaśnia swoją koncepcję najlepszego sposobu życia, zachowania i przestrzegania obowiązków moralnych. W księdze I Cyceron omawia co jest honorowe, w II - co korzystne, zaś w III co robić, gdy korzyść honorowa i osobista pozornie kolidują. Marek Tulliusz Cyceron (106 p.n.e.-43 p.n.e.) - pisarz, mówca, polityk, dowódca wojskowy, filozof, prawnik i kapłan rzymski. Już za życia odniósł wielki sukces jako mówca, podziwiany był nawet przez wrogów. Współcześnie uważany jest za jedną z najważniejszych postaci w dziejach światowej literatury. Bardzo rzadkie.

Au Roy de France et de Polongne. Reueues, corrigees & augmentees outre les precedentes impressions. Paris 1581. Par Mamert Patisson Imprimeur du Roy, au logis de Robert Estienne. (14 x 8 cm), k. [4], 252, [8], winiety, ozdobne inicjały, opr. sk. z epoki, zdobione złoc. i tłocz. 
(Estr. T. 15). Brzegi kart złoc. Stan dobry, niew. otarcia opr., na przedniej wyklejce naklejony exlibris, na początkowych niezadrukowanych kartach odręczne notatki. Pierwsze dzieła francuskiego poety Philippe Desportesa. P. Desportes (1546-1606) - francuski poeta barokowy, radny stanu. W Rzymie odkrył poezję Petrarki, która wywarła głęboki wpływ na jego twórczość. Przez kilka miesięcy przebywał w Polsce towarzysząc przyszłemu królowi Henrykowi Walezemu, który później obdarował poetę m.in. opactwem w Tironie w nagrodę za umiejętność pisania okolicznościowych wierszy na zlecenie. Oferowana pozycja dedykowana jest właśnie Henrykowi Walezemu. Rzadkie.

Błagosłowenijem swiatiejszych czetweroprestolnych patriarch, tszczanijem że i iżdiwenijem bratstwa Stawropigijon. chrama Uspenija Preswiatyja Bogorodica opasno wtori izdadesia. W Lwowie w leto ot sozdanija mira 7152 a ot rożd. Christ 1644 maja 21. Lwów 1644. Michaił Sloska, typograf lwowskij.    (31,5 x 21 cm), k. [12], k. 412, karta tyt. w drzeworycie, 4 drzeworyty całostr., 62 mniejsze drzeworyty w tekście, winiety, inicjały, opr. deska, aksamit, metalowe okucia z epoki. 
(Estr. T. 16).  Jeden z ważniejszych druków  lwowskiej oficyny drukarza Michała Sloski aktywnie działającego we Lwowie i jedno z najpiękniejszych staro-cerkiewnych wydań Ewangelii w XVII wieku. Michał Śloska (zm. 1667), drukarz i członek Bractwa Stauropigialnego we Lwowie, na zamówienie którego wydrukował tę książkę. Wydawał dzieła cyrylicą oraz książki polskie i łacińskie. Druki z jego nazwiskiem ukazywały się w latach: 1638-1646, 1653, 1654, 1656, i 1663-1667. W oferowanym wydaniu na uwagę zasługują drzeworyty rytownika Georgija Ierodyjakona, w tym tytułowy wyobrażający wizerunki świętych i sceny religijne, na odwrocie karty tyt. inny drzeworyt przedstawia w kilku scenach zmartwychwstanie. Przed rozpoczęciem każdej Ewangelii zamieszczono portret Ewangelisty, w tekście liczne  mniejsze drzeworyty. Druk w kolorze czerwonym i czarnym. Przedmowa podpisana: Michaił Sloska typograf lwowski i Bractwo Lwowskie (Leondopolitanie).  Stan zachowania: karty ze śladami zawilg., zaplam. i zabrudzenia, kilka składek poluźnionych, kilka kart z oberwanym dolnym narożnikiem bez szkody dla tekstu, brak 3-ech kart (k. 50, 51, 52); pieczęcie nieczytelne; nieliczne wczesne marginalia. Oprawa: aksamitowa na desce z metalowymi (miedzianymi) okuciami: cały grzbiet, metalowe plakiety (przód i tył), narozniki z wizerunkami świętych (tu brak 1 dolnego narożnika metalowego), 4 guzy na tylnej okładce, zachowana 1 metalowa klamerka. Oprawa odchodzi od bloku książki, wyklejki luzem (różne) podniszczone.  Oprawa z otarciami, pęknięciami i in. pomniejszymi uszkodzeniami. Estreicher zlokalizował tylko jeden egzemplarz w Polsce w Bibl. Ordyn. Krasińskich, ale w NUKAT brak potwierdzenia. Duża rzadkość. Bibliografia: Katalog Starodruków wydanych w  Ukrainie, nr 322.

Adversus novam Telonij affectationem edita. Gedani 1637. (Brak Wyd.) (19 x 15 cm), k. [41], opr. tektur. z epoki. 
(Estr. T. 16). Stan dobry, otarcia opr., skasowane pieczęcie bibl., na karcie tyt. ręcznie dopisany autor. Rzadka XVII-wieczna rozprawa wydawana w Gdańsku o prawie pruskim i prawie miasta Gdańsk autorstwa burmistrza Gdańska. Henryk Freder (1604-1654) - burmistrz Gdańska, sekretarz Rady Miejskiej, syndyk; wywodził się z rodziny rajców koszalińskich. Uczył się w gdańskim Gimnazjum Akademickim, zaś w Toruniu uczył się języka polskiego. W 1634 r. witał przybyłego do Gdańska króla Władysława IV. Rok później został wysłany na sejm warszawski w celu wygłoszenia mowy, w której wyłożył oficjalne stanowisko gdańskiej Rady Miejskiej dotyczące planów czerpania przez monarchę dodatkowych dochodów z cła morskiego w Gdańsku. Prócz oferowanej pozycji wydał również pracę na temat uprawnień polskiego króla w polityce celnej oraz trakta roztrząsający pytanie czy mąż może bić żonę. 

Denuo in lucem data, quando favente ac protegente serenissimo et potentissimo principe electore Carolo Theodoro musarum palatinarum statore, P. Georgius Wiesner, ... Heidelberg 1766. Typis Jo. Jac. Haener. (17,5 x 10,5 cm), k. [10], s. 131, [1], opr. kart. z epoki ?.
(Estr. T. 16). Pieczęcie, zapiski i skreślenia na karcie tyt. Stan dobry. Przestrogi polityczno - obyczajowe. Zbiór maksym dotyczących życia prywatnego i publicznego. Poradnik dla polityka i męża stanu, jedno z najpopularniejszych w XVII- XVIII- wiecznej Europie dzieł staropolskich. Książka doczekała się kilkunastu wydań i tłumaczeń na język niemiecki i francuski. (Wyd. 1: 1664). Andrzej Maksymilian Fredro herbu Bończa (1620-1679), kasztelan lwowski i wojewoda podolski, polski polityk, filozof i pisarz, nazywany polskim Tacytem.

Iuntarum quarta editio.  ...  (Tom 1 - 4, komplet). Venetiis 1565. Apud Haeredes Lucae Antonii Iuntae. (38 x 26 cm), oprawa z epoki: deska, skóra biała z tłoczeniami, metal. klamry.

Tom 1:
 - Galeni Isagogici libris qui, qum in totiam artem medicam introducant, ...  k. [20], k. 72, 2 karty tyt. w drzeworycie, duże winiety w drzeworycie. (oraz)
 - Galeni librorum prima classis naturam corporis humani, ...  k. 341, 1 karta tyt. w drzeworycie, inicjały i  winiety w drzeworycie. (oraz)
 - (Galeni librorum secunda classis). Hippocratis de aere aquis et locis libellus.  k. 2-109, inicjały i winiety w drzeworycie. (Tu brak k. tyt.)

Tom 2:
 - Galeni librorum tertia classis morborum ac symptomatum differentias omnes & causas & tempora explicant. ... k. 197, 1 karta tyt. w drzeworycie, inicjały i  winiety w drzeworycie. (oraz)
 - Galeni librorum quarta classis signa quibus tum dignoscere morbos & locos affectos, tum praescire futura possimus, docet. ...  k. 220, 1 karta tyt. w drzeworycie, inicjały i  winiety w drzeworycie.  (oraz)
 - Galeni librorum quinta classis eam medicinae partem quae ad pharmaciam spectat, exponens, simplicium medicamentorum, substitutorum, purgantium, antidotorum, compendiorum tam per locos quam per genera medicamentorum, ponderum deniq; ac mensurarum doctrinam comprehendit. k. 277, 1 karta tyt. w drzeworycie, inicjały i  winiety w drzeworycie.

Tom 3:
- Galeni librorum sexta classis de cucurbitulis, scarificationibus, hirudinibus, & phlebotomia pr(a)ecipio artis remedio tradit. k. 322, 1 karta tyt. w drzeworycie, inicjały,   winiety i liczne drzeworyty w tekście. (oraz)
 - Galeni in Aphorismos Hippocratis commentari septem... k. 2-79,inicjały i  winiety w drzeworycie. (Tu brak k. tyt.) (oraz)
 - Galeni liber de historia philosophica Iulio Martiano Rota interprete. k. 2- 117, inicjały i  winiety w drzeworycie. (Tu brak k. tyt.)

Tom 4:
 - Brasavoli Antonii Musae - Index refertissimus in omnes Galeni libros. Qui ex iuntarum quarta editione extant. k. [4], k. 532. 1 karta tyt. w drzeworycie, sygnet drukarski.

(Estr. T. 17, 29 i 31, tego wydania nie notuje). Niezwykle cenne medyczne dzieło Galena w tłumaczeniu wielu medyków, pośród których znajdujemy: (w części quarta classis):  De Urinis wg. tłumaczenia i interpretacji Józefa Strusia (1510 - 1568), humanisty, tłumacza, nadwornego lekarza Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta, naukowca wsławionego badaniami tętna.; (w części sexta classis): 2 "polskie" prace: "De venea sectione adversus erasistratum" oraz "De venea sectione adversus erasistratum, qui Romae degebant, eodem"  w tłumaczeniu i interpretacji krakowskiego humanisty Józefa Tectandera (właśc. Zimmermanna) (1500-1543 w Krakowie), który, studiował w Akademii Krakowskiej, był doktorem medycyny Uniwersytetu w Padwie. Przyjaźnił się z Erazmem z Roterdamiu i Józefem Strusiem. Galen - właściwie Claudius Galenus (ok. 130 - 200 n.e.) - rzymski lekarz greckiego pochodzenia, wybitny anatom, utalentowany badacz i pisarz, jeden z najznakomitszych starożytnych lekarzy (po Hipokratesie). Wywarł olbrzymi wpływ na rozwój nauk medycznych w średniowieczu i odrodzeniu. Na wyklejkach nalepka własn.: "Thomas Thirmair Philos: & Medic: Doctor". Ślady niew. zawilg. i zaplam. Tom.1: wczesne zapiski na wyklejce oraz wczesne liczne marginalia, opr.: zachowane klamerki metalowe, otarcia i przetarcia narożników. Tom 2: Liczne, wczesne marginalia, wyklejki odklejone, ślady po klamrach, otarcia i naddarcia skóry oprawy. Tom 3: Zachowane klamry metalowe, otarcia oprawy. Tom 4: Tekst drukowany poprzedzony dwoma kartami rękopiśmiennymi, postrzępienia brzegów kilku pierwszych kart, 2 klamry metalowe zachowane, otarcia i przetarcia skóry w narożnikach.  Bardzo rzadkie.

opera omnium utilissima, a doctissimis uiris partim nunc primum latinitate donata, partim uero ad exemplaria graeca diligentius recognita: quorum nomenclaturam uersa pagina uidere licet. Praeter eos quos sequens elenchus habet libros, iam recens accesserunt De uenae sectione aduersus Erasistratum & Erasistrataeos Lib. II. Iosepho Tectandro Cracoviensi interprete. Basileae 1536. Apud And. Cratandrum. (30 x 20,5 cm), k. [14], s. 521, ozdobne inicjały, dwa sygnety wydawnicze (na pierwszej i ostatniej karcie), opr. płsk. wtórna. 
(Estr. T. 17). Łacińskie wydanie medycznych dzieł Galena (porusza m.in temat zdrowej diety, antidotum, moczu, kości, natury człowieka, nowotworów, oddychania).  Jedno z dzieł (De venae sectio ne) zawartych w oferowanej pozycji zostało przetłumaczone przez Józefa Tectandera (Zimmermanna) krakowskiego humaniste, który studiował w Akademii Krakowskiej, był doktorem medycyny Uniwersytetu w Padwie.. Józef Tectander - pochodził z bogatej krakowskiej rodziny złotników; swoje nazwisko zmienił na grecką formę. Stopień doktorski z medycyny uzyskał na Uniwersytecie w Ferrarze, w drodze powrotnej do Polski odwiedził Bazyleę, gdzie poznał Erazma z Rotterdamu, z którym wielokrotnie prowadził rozmowy. Wtedy również wziął udział w przygotowaniu oferowanego wydania, jak i przygotował do wydania zbiór kilku traktatów różnych autorów poświęcony syfilisowi. W wydaniu tym spory udział miał także inny polski medyk, Józef Struś, tu - De Urinis - w jego interpretacji. Józef Struś (1510-1568) - humanista, tłumacz, nadworny lekarz Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta, naukowiec wsławiony badaniami tętna. Tłumaczenie dzieł Galena i Hipokratesa rozpoczął jeszcze w trakcie studiów na Uniwersytecie w Padwie. Claudius Galenus (ok. 130 - 200 n.e.) - rzymski lekarz greckiego pochodzenia, wybitny anatom, utalentowany badacz i pisarz, jeden z najznakomitszych starożytnych lekarzy (po Hipokratesie). Wywarł olbrzymi wpływ na rozwój nauk medycznych w średniowieczu i odrodzeniu. Niew otarcia i przybrudz. opr., obca dedykacja, początkowe i końcowe karty podklejone (z niew. ingerencją w tekst na karcie tyt.) i ze śladami zaplamień, brak 2-óch kart (s. 491-494), w tekście miejscami podkreślenia i odręczne notatki na marginesach. Estreicher lokalizuje tylko 1 egz. w BJ. Bardzo rzadkie.

In nomine sanctissimae Trinitatis! [...] Quam jussu atque decreto illustris Facultatis Medicae in alma Salana, praeside Viro Nobilissimo, Amplissimo, Excellentissimo atque Experientissimo, Dn. Johanne Theodoro Schenckio, Medic. Doctore, Anatomiae, Chirurgiae & Botanices Prof. Publ. celeberrimo, Horti Guilielmini & Collegialis Praefecto solertissimo, Domino Patrono' Praeceptore & Promotore suo filiali cultu aetatem honorando, pro licentia supremos in arte medica Doctorales honores, immunitates atque privilegia solenniter & legitime consequendi, Publico eruditorum examini submittit Caspar Gigas, Jakobs-Kircha Glogoviensis. Horis ante- & po-meridianis in Auditorio Majori. (Jenae) 1662. Literis Samuelis Krebsii. (18,5 x 15,5 cm), s. [2], 48, [2], winieta, ozodbne inicjały, opr. pperg. współcz. 
(Estr. tego tyt. nie notuje). Stan dobry, odręczna paginacja, miejscami zabrązowienia kart. Wczesna rozprawa medyczna pochodzącego z Głogowa C. Gigasa poświęcona palpitacjom serca. 

Per A. R. P. Andream Gołdonowski, Ord. S. Pauli Primi Eremitae remsum. Cui seorsim additum aliud, collectum ex Maiori Officio, approbato a Paulo V & omnibus ad recitandum concesso, cum Corona, Litanijs, ac aliis precatiumculis ad usum Angelicae Confraternitatis. Crac. (Kraków) 1641. Typ. Valeriani Piątkowski. (10,2 x 5 cm), k. [59], 1 ilustr., opr. karton. z epoki. 
(Estr. T. 17, wersji łac. nie notuje). Otarcia opr., odręczne notatki na wyklejkach oraz początkowych i końcowych kartach, jedna z kart poluzowana. Andrzej Gołdonowski (1596-1660) - jedna z najwybitniejszych postaci paulińskich XVII wieku, lektor teologii, mistrz nowicjatu, kaznodzieja, przeor i proboszcz. Dał się poznać również jako płodny pisarz oraz zasłużony mecenas sztuki. W swoim czasie pełnił także funkcję promotora bractw, był ich dyrektorem i ojcem duchownym. Oferowana praca to dzieło o Bractwie Świętego Anioła Stróża, które napisał w ramach pełnienia tej fukncji. Rzadkie.

Quam, auspice deo propitio Et Consensu atque Auctoritate Gratiosae Facultatis Medicae, in Alma Regia Fridericiana, praeside Dn. D. Michaele Alberti, Sacr. Maj. Reg. Boruss. aulico et consist. Magdeb. Consiliario, Med. et Philos. Natur. Professore publico ornidario, etc. Decano suo spectatissimo, Domino Patrono Praeceptore ac Promotore suo omni honoris cultu prosequendo, pro licentia summisque in medicina honoribus et privilegiis doctoralibus legitime impetrandis, horis locoque consuetis anno MDCCXXXI D. Airil. Publicae ac placidae euditorum ventilationi subjiciet auctor respondens Christianus Wilhelmus Gosky, Berolstad. Siles. Halae Magdeburgicae 1731. Typis Joh. Christiani Hendelii. (20 x 17 cm), s. 20, winieta i ozodbny inicjał, opr. pperg. współcz. 
(Estr. T. 17, tego tyt. nie notuje). Stan dobry. Rozprawa medyczno-chirurgiczna na temat raka. Autor pochodził z Bierutowa na Dolnym Śląsku. 

Quam auctoritate & consensu Gratiosissimae Facultatis Medicae in Perantiqua electroali hierana sub praesidio viri Nobilissimi, Excellentissimi & Experientissimi, Dn. Joannis Philippi Eyselii, Med. D. Anat. Chirirg. & Botan. Prof. Publ. Ord. Facult. Med. Assess. & p. t. Decani Celeberrimi Dn. Patroni ac Promotoris sui Aetatem colendi, Pro Licentia Summos in Arte Medica Honores, Insignia ac Privilegia Doctoralia legitime ac solenniter consequendi, Publico Eruditorum Examini proponit Christianus Hahn. Svidnicensis-Silesius, In Aula Collegii Majoris, Die 21. Julij, Anno 1700. Horis consvetis. Erfordiae 1700. Literis Groschianis, Acad. Typogr. (21 x 17 cm), s. 16, winieta, ozodbny inicjał, opr. ppsk. współcz. 
Stan dobry, niew. przybrudz. na karcie tyt. Wczesna rozprawa medyczna poświęcona febrze wybroczynowej. Autor pochodził z rodziny słynnych świdnickich prekursorów hydroterapii zwanych "Hahnami wodnymi" ("Wasserhähne"). Za wskrzesiciela oraz kontynuatora wodolecznictwa Hahnów uważany jest Vincenz Priessnitz, od nazwiska którego pochodzi polski wyraz "prysznic". Z dorobku naukowego tej rodziny korzystał również słynny ksiądz katolicki Sebastian Kneipp. 

Quam D. O. M. A. Sub Praesidio Dn. Georgii Engelbrecht JCti, Pandectarum in illustri Julia Profess. Publ. Ad d. Decembris Anni MDCLXXXIII. In Juleo Majori Publicae Eruditorum disquisitioni submittet Abrahamus Heine Sagano Silesius Autor. Helmestadi 1683. Typi Georg-Wolfgangi Hammii Acad. Typogr. (20 x 16,5 cm), k. [20], ozdobny inicjał, opr. pperg. współcz. 
Stan dobry. Rozprawa prawnicza o sądowym egzekwowaniu winy. 

Zum Besten des Land-Volks von (...). Aus dem polnischen übersetzt. Königsberg (Królewiec) 1792. Bey Friedrich Nicolovius. (18,5 x 12 cm), s. 32, opr. pperg. współcz. 
(Estr. T. 18). Stan dobry, napis na karcie tyt., ostatnie cztery karty nierzocięte. Rozprawa lekarska dotycząca "kołtuna polskiego". Plica polonica - "Kołtun polski", zwany także gwoźdźcem, goźdźcem lub pliką, sklejony łojem i wydzieliną wysiękową pęk włosów na głowie, powstały wskutek braku higieny lub niekorzystania ze szczotki bądź grzebienia; powstawaniu kołtuna sprzyjało także powszechne wśród chłopstwa noszenie czapki. Stare przesądy medyczne zabraniały obcinania kołtunów z obawy przed negatywnym wpływem na zdrowie, noszenie go miało chronić przed chorobami i diabłem. Niekiedy kołtun był zapuszczany celowo poprzez intensywne pocieranie włosów i nieszczenie przez to ich struktury, co powoduje ich spilśnienie - w tym wypadku nie ma to związku z zaniedbaniami higienicznymi. Dawny kołtun tego rodzaju można porównac do dredów; takie właśnie celowo hodowane kołtuny noszono na Pińszczyźnie i Mazowszu jeszcze na początku XIX w. Jakub Fryderyk Hoffmann (1758-1830) - lekarz, przyrodnik, profesor szkoły lekarskiej Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego i założyciel Ogrodu Botanicznego w Warszawie.  Rzadkie.

Opera haec nunc novissime ab ipso Auctore diligenter recognita: Confessionis opus plusquam quadraginta foliis auctam, denuo solerti cura & diligentia D. Doctoris Henrici Dunghaei Canonici Antverpiensis edita. Antverpiae 1571. In Aedibus Viduae & Haeredum Ioannis Stelsii. (na końcu:) Excudebat Th. Lyndanus... (34 x 22 cm), k. [6], k. 383, k. [12] nlb., (2 karty tyt. z winietami w drzeworycie), opr. perg. z epoki.
(Estr. T. 18).  (Wyd. 1: Paryż 1562). Zawiera sławne "Wyznanie Wiary Katolickiej" (Confessio Catholicae Fidei) (s. 1-208) to najbardziej poczytne dzieło Hozjusza i jedno z najważniejszych narzędzi w walce z reformacją; Dalej zawiera prace polemiczne przeciwko teologowi luterańskiemu Janowi Brenzowi oraz przeciw P.P.Vergeriusowi; Listy do Stanisława Orzechowskiego; Listy Marcina Kromera i in. Hozjusz S. (1504-1579), biskup warmiński i kardynał, jeden z najznamienitszych przedstawicieli kościoła XVI wieku, wysuwany przez niektórych kardynałów (w 1565 r.) na kandydata na papieża. Pieczęcie, ślady niew. zawilg. i zabrązowień, oprawa z zabrudzeniami, grzbiet dorabiany. 1369.  Rzadkie

D. Thomas Aqvinas Anniversaria solenitatis die, JN Basilica S. Dominici Ord: Praedic: Celeberrimi Conventus Posnaniensis, Jn Magna Illustrium Hospitum Corona, cultu panegyrico, Per M. Thomam Iambicki In Alma Universitate Cracoviensi, Philosophiae Doctorem, & in Lubransciano Collegio Academiae Posnaniensis Rhetoricae Professorem, Celebratus.  Anno salutis 1692 Nonis Martij. Posnaniensis 1692. Typis Academiae Posnaniensis. (27,5 x 18 cm), k. [6], herb Radomickich w drzeworycie, okł. brosz. z epoki. 
(Estr. T. 18, tego tyt. nie notuje). Nabożeństwo wygłoszone przez Tomasza Jambickiego w poznańskim klasztorze Dominikanów. Okł. z papieru czerpanego. Stan dobry, niew. ślady zagięć okł., na karcie tyt. odręczny napis i podklejony ubytek górnego narożnika (z niew. ingerencją w tekst). 

Quam annuente summo numine in Academia Fridericiana Buetzoviensi consensu gratiosae facultatis medicae praeside Dn. Georg. Christoph. Dethardingio facultatis medicae seniore et decano ut et sereniss. duc. Megapol. Consiliar. Aulico pro gradu Doctoris rite obtinendo ad diem April A. MDCCLXXVII H. L. Q. C. publico eruditorum examini submittit auctor Augustus Koebeke Pomeranus. Buetzovii 1777. Typis Ioann. Gotth. Fritzii, Seren. Duc. Aul. et Acad. Typogr. (22 x 17,5 cm), k. [4], s. 36, [2], winiety, ozdobne inicjały, opr. płsk. współcz. 
Stan dobry. Wczesna rozprawa chemiczno-medyczna pomorskiego medyka Augusta Koebeke na temat właściwości chemicznych i zastosowań medycznych arszeniku. Obrona oferowanej pracy pozwoliła uzyskać autorowi stopień doktorski. 

... Traduit du latin en allemand, et a la requisition des etrangers aussi en francois, dans le genie de cete langue. Augsburg 1752. Aux depens de Christofle Bartl, Libraire.  (17 x 10,5 cm), s. [10], 522, [4], frontispis w miedziorycie, opr. sk. z epoki.
(Estr. T. 20). Dwie karty przedtyt. zapisane odręcznie w epoce, pieczęć. Stan dobry. Zawiera rozmyślania ascetyczne (wyd. I: 1684), wielokrotnie wznawiane w Polsce, Austrii, Niemczech, Francji, Włoszech i na Wegrzech, także w przekładach na j. polski, francuski i niemiecki, na przestrzeni lat 1684-1844. Antoni Andrzej Krzesimowski (1650-1703) - opat koprzywnicki, sekretarz królewski, pisarz ascetyczny, w 1686 r. brał udział w rokowaniach z królem Janem III Sobieskim w sprawie obsadzania opact w Polsce.

Augustae Vindelicorum (Augsburg) 1747. Sumpt. Christophori Bartl. (16,5 x 10,5 cm), k. [6], s. 517, [5], frontispis w miedziorycie, opr. sk. z epoki.
(Estr. T. 20). Ślady niew. zawilg., pieczęć, niew. otarcia oprawy. Stan dobry.  Karta tyt. w kol. czarnym i czerw. Oferowana praca to rozmyślania ascetyczne (wyd. 1: 1684), wielokrotnie wznawiane w Polsce, Austrii, Niemczech, Francji, Włoszech i na Węgrzech, także w przekładach na język polski, francuski i niemiecki, na przestrzeni lat 1684 - 1844. Krzesimowski A.A. (1650 - 1703), opat koprzywnicki, sekretarz królewski, pisarz ascetyczny.  w 1686 r brał udział w rokowaniach z królem Janem III Sobieskim w sprawie obsadzania opactw w Polsce.

ut et Phoenix rhetorum, in quo fundamenta, necessaria et species rarioris eloquentiae ostenduntur: bipartitum opus adornatum a ... Societ. Jesu. Vratislaviae (Wrocław 1679).  Apud Joh. Adamum Köstnerum. (14 x 8 cm), s. 583, [5], opr. perg. z epoki.
(Estr. T. 20). Ślady zawilg., zabrązowienia kart, pieczęcie,  otarcia i zabrudz. oprawy. Jan Kwiatkiewicz (1630-1703), jezuita, profesor wymowy, filozofii, teologii i matematyki. Zostawił około 40 dzieł różnej treści (w większości retorycznych), pisanych po łacinie i po polsku. Niektóre z pism Kwiatkiewicza kilkakrotnie były przedrukowane (Svada civilis 10-krotnie w ciągu 40 lat).

et du retour de Madame la Maréschalle de Guébriant, ambassadrice extraordinaire, et sur-intendente de sa conduite  par la Hongrie, l'Austriche, Styrie, Carinthie, le Frioul et l'Italie. Avec un discours historique de toutés les villes et éstats par ou elle a passé et un traité particulier du royume de Pologne, de son gouvernement ancien et moderne, de ses provinces et de ses princes, avec plusieurs tables génealogiques de souverains... (Partie 1 - 3, w 1 wol.) Paris 1647. Chez la Vefve Iean Camusat et Pierre le Petit. (24 x 19 cm), k. [4], s. 215; 264; 365, [3], 6 tabl. skald. genealog., winiety i inicjały w drzeworycie, opr. perg. z epoki.
(Estr. T. 21).  Pierwsze wydanie.  Jednym z ważniejszych źródeł o Polsce XVII wieku jest relacja Jean'a de Laboureur'a, który przybył do Polski w roku 1646 wraz z orszakiem Ludwiki Marii Gonzagi (królowa Polski,  żona Władysława IV). Laboureur skrzętnie notował wszelkie dostępne szczegóły pobytu w Polsce, tworząc encyklopedyczny podręcznik - informator o Polsce. W rok po zakończeniu podróży i powrocie do Francji, wydał  swe notatki w formie książki. Przekład dokonany przez Stanisława Potockiego, zamieścił "Pamiętnik Warszawski" w r. 1801: "Relacja z podróży królowej polskiej tudzież z powrotu do kraju pani marszałkowej de Guébriand, ambasadorowej nadzwyczajnej oraz ochmistrzyni królowej, przez Węgry, Austrię, Styrię, Karyntię, Friul i Italię. Z dyskursem historycznym o wszystkich miastach i państwach, przez które przejeżdżała. Wraz ze specjalnym traktatem o Królestwie Polskim, jego dawnym i obecnym rządzie, jego prowincjach i władcach". Ślady zawilg., zaplam. i zabrązowień; marginalia, karta tyt. w reprod. na papierze z epoki. Oprawa pergaminowa z zabrudzeniami, otarciami i in. niew. uszkodz., zapiski ołówkiem na wyklejce. Brak portretu Maryi Ludwiki.   Bardzo rzadkie.

(Owidiusz) - Les a mours D'Ovide, en vers francois. T. 1 - 3 (w 1 wol.) A Coni 1759. Chez Luc Constant. (17 x 10 cm), k. [2], s. 201, [3], 3 karty tyt., opr. sk. z epoki.
Oprawa:  brązowa skóra z tłoczonym i złoconym superekslibrisem księcia Aleksandra Ignacego Lubomirskiego na przedniej okładce:  herb Szreniawa bez Krzyża, na tylnej okłądce złocony tłok z napisem: "De La Bibliothequw de Mr. Le. Pr. Alexandre Lubomirski". Grzbiet z szyldzikiem i złoceniami. Egzemplarz wyjątkowy albowiem pochodzący z biblioteki  Aleksandra Lubomirskiego (zm. 1808), syna Stanisława, wojewody kijowskiego, pułkownika, gen. wojsk francuskich, kasztelana kijowskiego w latach 1785-1790. Był dziedzicem dóbr na Pobereżu oraz klucza opolskiego, właścicielem biblioteki w Niezdowie. Jego żoną była Rozalia z Chodkiewiczów Lubomirska (zgilotynowana podczas rewolucji francuskiej). Kolekcję odziedziczyła jego córka, żona Wacława Rzewuskiego - Emira. Pieczęć i wpis własn., otarcia oprawy. Stan dobry.

Vom Juden-Zopff, quam dirigente divino numine, rectore Universitatis ac pro-cancellario, viro magnifico, maxime reverendo, praenobili, amplissimo atque consultissimo, domino Chritoph. Ignatio de Gudenus, J.V.D. Insignis eccles. Colleg. S. Sev. Can. Cap. et Scholast. Eminent. ac Celsiss. Princ. Electoris Mogunt. Consil. Ecclesiast. Ejusdemque per Thuring. in Spirit. Sigillifero; Ex decreto et consensu gratiosea facultatis medicae in Alma Acper-Antiqua Universitate Erffordiensi, praeside Dn. Hieronymo Ludolff / Philosphiae et Medicinae Doctore, Eminentissimi Principis Electoris Mogunt. Consil. et Arciiiatro, Facult. Mediace et Philos. Assessor. Ordinario, n. n. Chtmiae et Mathem. Prof. Publ. Domino Promotore ac hospite suo longe celeberrimo, pro licentia summos in arte medica honores ac privilegia doctoralia, more rituque majorum solenni consequendi, eruditissimo doctorum examini subjiciet Michael Lüttcke, Cussalino-Pomeranus autor et respondens. Die XXVIII. Junii anno MDCCXXIV. (Erfordaie) 1724. (Typis Groschianis, Acad. Typogr.) (18,5 x 15,5 cm), s. 26, [2], winiety i ozdobny inicjał w drzeworycie, opr. pperg. współcz., okł. brosz. wcześniejsza zachowana. 
(Estr. nie notuje). Stan dobry, odręczny napis na przedniej okł. brosz., brak wydawcy i miejsca wydania na karcie tyt. (obcięty blok książki). Wczesna, ważna rozprawa medyczna poświęcona chorobie zwanej "kołtunem polskim". Autorem jest pochodzący z Koszalina, działający w Gdańsku Michael Lüttke. "Kołtun polski", zwany także gwoźdźcem, goźdźcem lub pliką, sklejony łojem i wydzieliną wysiękową pęk włosów na głowie, powstały wskutek braku higieny lub niekorzystania ze szczotki bądź grzebienia; powstawaniu kołtuna sprzyjało także powszechne wśród chłopstwa noszenie czapki. Stare przesądy medyczne zabraniały obcinania kołtunów z obawy przed negatywnym wpływem na zdrowie, noszenie go miało chronić przed chorobami i diabłem. Niekiedy kołtun był zapuszczany celowo poprzez intensywne pocieranie włosów i nieszczenie przez to ich struktury, co powoduje ich spilśnienie - w tym wypadku nie ma to związku z zaniedbaniami higienicznymi. Dawny kołtun tego rodzaju można porównac do dredów; takie właśnie celowo hodowane kołtuny noszono na Pińszczyźnie i Mazowszu jeszcze na początku XIX w. 

qua non sine Deo, Magnifico, Excellentißimo, Experientißimo, Gratiosißimo, Celeberrimae Academ. Basileensis Senatu Asclepiadeo sic decernente ac jubente, pro Summis in Sacra Arte Medica titulis, honoribus, ac privilegiis Doctoralibus consequendis, Mystis Apollineis Ad d. 14 Febr. A. Medicis sit bene ubique! velitationemamicam publice indicit M. Georgius Manlius Gorlitio-Lusatus. Basileae 1614. Typis Ioh. Iacobi Genathii. (21 x 16 cm), k. [8], karta tyt. z bordiurą w drzeworycie, winiety i ozdobne incjały w drzeworycie, opr. pperg. współcz. 
(Estr. T. 22, tego tyt. nie notuje). Stan dobry. Georg Manlius ze Zgorzelca - nauczyciel w szkołach różnowierczych w Polsce i na Śląsku, poeta, lekarz; autor m.in. wierszy pochwalnych dla innych naukowców. Studiował medycynę we Frankfurcie nad Odrą; uzyskał również stopień magistra z zakresu sztuk wyzwolonych. W trakcie pogłębiania swej wiedzy medycznej odbył dysputę na temat anginy (wydana drukiem liczyła cztery karty i zawierała 43 tezy). Oferowana pozycja to wydane drukiem tezy, w kórych autor przedstawił swoje poglądy na temat zatrzymania miesiączki. Tezy poprzedził dedykacją skierowaną do rajców, sędziów, ławników i senatorów w Zgorzelcu. Publikacja zawiera także życzenia od Johanna Heinricha Frölicha oraz Daniela Halbacha von der Pforte. 

Przez P. Marmontela, Akademika wymowy Francuzkiey napisany. Z Francuzkiego wyłożony y ozdobiony kopersztychami. Warszawa 1769. Nakł. Jana Augusta Posera Księgarza Warszawskiego, za Przywileiem J.K.Mci y Approbacyą Censury ordynaryiney. (17,5 x 10 cm), s. [4], 240, 2 miedzioryty na osobn. tabl. (w miejsce 3-ech), opr. płsk. współcz., złoc. na grzbiecie. 
(Estr. T. 22). Stan dobry, miejscami zabrązowienia, pieczęć "Ex Libris J. Strausa", brak 1-ej karty (65-66), karta tyt. z podklejoną boczną krawędzią i ręcznie poprawioną tuszem tytulaturą (albo kopia). Powieść filozoficzna wydana po raz pierwszy w 1767 r. Składa się z 16 rozdziałów; w XVIII w. drukowano ją z wyjątkiem rozdziłu XV, gdzie autor pisał o potrzebie tolerancji religijnej (w tym wydaniu również brak tego rozdziału). Powołując się na postać bizantyńskiego mądrego generała Belizariusza autor udziela w niej rad królowi jak rządzić; kreśląc losy wodza, w rzeczywistości Marmontel atakował absolutyzm francuski. Dzieło to znał Stanisław August Poniatowski. Jean-Francosi Marmontel (1723-1799) - francuski pisarz, historyk i filozof polityki, członek ruchu encyklopedystów. Był teoretykiem literatury, o której napisał szereg artykułów do Wielkiej encyklopedii francuskiej. 

Od Oyca Świętego Piusa VI Papieża dnia 24. Maja roku 1791 w poczet Błogosławionych zapisaney. A dla pomnożenia chwały Naywyższego w Świętych swoich Boga Rosławienia tey Sługi Boskiey. Za pozwoleniem Zwierzchności Duchowney Zdawniey Drukowanego Przedrukowany. Z Przydaniem Krótkiego Nabożeństwa z Różnych Książek Approbowanych Przez Zakonnice Tegoż Zakonu Chwały Boskiey i Czci Świętych pragnące Zebranego, Ku Wygodzie Pobożności Wiernych podany roku 1793. Kraków 1793. W drukarni Anny Dziedzicki. (15,8 x 9,5 cm), k. [2], s. 41, [1], winiety i inicjały w drzeworycie, opr. pł. współcz.
(Estr. T. 22). Stan dobry, na przedniej wyklejce i odwrocie karty tyt. pieczęcie "Ex Libris J. Strausa". Maria od Wcielenia (1566-1618) - francuska Błogosławiona Kościoła katolickiego. Doznawała wizji i miała dar czynienia cudów.

Pars secunda, continens Imperium Moscoviticum, Regna Poloniae, Sveciae, Daniae, Galliae, Angliae, Scotiae, Hyberniae, Rempublicam Romanam Pontificis, Principatus Italiae, & Respublicas Liberas. Genevae 1675. Apud Samuelem de Tournes. (18,5 x 11,5 cm), k. [4], s. 1123, [1], k. [28], opr. sk. z epoki, złoc. zdobienia. 
(Estr. T. 23). Tom drugi czteroczęściowego dzieła, poświęconego historii świata. Oferowany tom porusza historię Cesarstwa Moskiewskiego, Królestwa Polskiego (ponad 130 stron), Szwecji, Danii, Anglii, Szkocji i innych. Philipp Andreas Oldenburger (1620-1678) - niemiecki prawnik i historyk, profesor prawa na Uniwersytecie w Genewie. Uważany był za postać kontrowersyjną w kręgach prawniczych; zarzucano mu między innymi plagiat. Ówczesną sławę Oldenburger zyskał dzięki wydanemu w 1669 r. dziełu, w którym opisał intymne szczegóły z życia na niemieckich dworach. Praca został usunięta z obiegu w wielu regionach, jednak potajemnie była szeroko rozpowszechniana. Według jednej z tradycji mówi się, że został zmuszony do zjedzenia dwóch stron swojej pracy przez księcia, którego przygody miłosne opisywał. 

Editio postrema a. correctissima, & posthumis quipostdam adaucta. Wratislaviae (Wrocław) 1668. Sumpt. Esaiae Fellgibeli. (12,5 x 7,5 cm), s. 221, 2 miedzioryty na osobn. tabl. (portret i karta tyt.), opr. sk. z epoki, złoc. napisy i zdobienia na grzbiecie, czerwony szyldzik. 
(Estr. T. 23, tego wydania nie notuje). Stan dobry, niew. otarcia opr., na kartach miejscami zabrązowienia. Epigramy Johna Owena (1564 - 1628), po opublikowaniu w 1606 r. w j. łacińskim, spotkały się z wielkim sukcesem w całej Europie. Epigramy odznaczały się poczuciem humoru jak i trafnym dowcipem. Tłumaczone były na wiele języków jeszcze przez następne stulecia. Uczeni nadali Owenowi przydomek "Brytyjskiego Martialisa" (Marcus Valerius Martialis 40-104 n.e., uważany za twórcę nowoczesnego epigramu). 

de Ioannis Casimiri Regis Expeditione Zboroviana & Beresteciana, profligatoque ibidem Chano Tartarico ac Chmelnicio Cosaco, Accesserunt alia plurima acta, ad annum usque MDCLI. Opus posthumum. Dantisci 1685. Sumptibus Simonis Beckenstenii. (17 x 10 cm), s. 12, 308, winiety, ozosbne inicjały, (oraz):
- Joachimi Pastorii ab Hirtenberg - De Originibus Sarmaticis, dissertatio philologica, posthuma. Dantisci 1685. Sumtibus Simonis Beckenstenii. (17 x 10 cm), s. 8, 88, [6], winiety, ozdobne inicjały, współopr., opr. perg. z epoki. 
(Estr. T. 24). Dedyk. Michałowi Radziejowskiemu biskupowi warmińskiemu. Pośmiertna praca historyczna dotycząca wydarzeń w trakcie Powstania Chmielnickiego - Bitwy pod Zborowem (stoczona w dniach 15-16 sierpnia 1649 r.) i Bitwy pod Beresteczkiem (jedna z największych bitew lądowych XVII-wiecznej Europy, rozegrała się w dniach 28 czerwca - 10 lipca 1651 r.; bitwa zakończyła się zwycięstwem strony polskiej, które było zasługą dowodzącego wojskami polskimi Jana Kazimierza). Powstanie Chmielnickiego - powstanie Kozaków Zaporoskich i chłopstwa ruskiego pod przywództwem hetmana kozackiego Bohdana Chmielnickiego przeciwko Rzeczypospolitej. Nabrało wymiaru wojny chłopskiej i trwało w latach 1648-1657. Zawiera również pośmiertną rozprawę filologiczną o początkach sarmatyzmu. Tu dedykacja dla Andrzeja Załuskiego. Joachim Pastorius (1611-1681), polski nadworny historyk królów Polski Władysława IV i Jana Kazimierza, pisarz, lekarz, członek wspólnoty braci polskich, a następnie duchowny katolicki, kanonik warmiński, sekretarz królewski, poeta, sekretarz poselstwa polskiego w czasie negocjacji pokojowych w Oliwie. Przybrudz. opr., wpisy własn. na przedniej wyklejce, pieczęć własn., na kartach miejscami przebarwienia i zaplamienia. Bardzo rzadkie. 

Beschrieben in Latein Von dem Ehrw. P. Daniel Pawlowski, der Societät Jesu, Und von einem auß gemelter Societät Priestern verteutschet. Mit zugesetzer Beyhülff zu den Exercitien / was nemlich alle Tag auß gottseeligen Thomae a Kempis von der Nachfolgung Christi vor- und nachmittags seye zu lesen. Cöllen 1708. In Verlag Franz Metternich / Buchhändler unter gölden Waagen. (14 x 8,5 cm), k. [3], s. 289, [11], 100, frontispis w miedzior., opr. sk. z epoki.
(Estr. T. 24). Otarcia opr., naddarcia i ślady korników na grzbiecie, niew. ubytek krawędzi na karcie tyt. (bez ingerencji w tekst) i na przedniej wyklejce, odręczne notatki na tylnej wyklejce, niew. przybrudz. początkowych kart, pieczęć własn., na opr. ślady po klamrach. Daniel Pawłowski (1626 - 1673) - uczony teolog polski, jezuita, pisarz. Uczeń Kaspra Drużbickiego; działał m.in. w Poznaniu, Kaliszu, Lwowie i Krakowie. Wydał wiele dzieł teologicznych po łacinie, które były tłumaczone na wiele obcych języków. Jezuici wysoko cenili jego prace wielokrotnie je wydając. Oferowana praca dotyczy rekolekcji, zawiera również dodatek tekstów Tomasza a Kempisa do codziennego czytania. 

Solitudine commorantis (...) Dilingae 1686. Apud Joan. Casp. Bencard.  (13,5 x 8 cm), k. [2], s. 169, [7]. (oraz)
NOUVET Jacob -  Exercitia spiritualia Sancti Patris Ignatii. Post Editionem Parisiensem, prima in Germania. Dilingae 1686. Apud Joan. Casp. Bencard. (13,5 x 8 cm), s. 125, [1], współopr., opr. perg. z epoki. 
(Estr. T. 24). Ślady niew. zawilg., pieczęć, otarcia i niew. zabrudz. oprawy. Stan dobry.  Pawłowski Daniel herbu Jatrzębiec (1626 - 1673), uczony teolog polski, jezuita. Wydał wiele dzieł teologicznych po łacinie, które były tłumaczone na wiele obcych języków. Jezuici wysoko cenili jego prace wielokrotnie je wydając. 

mit dero schönen fruchtbaren Provincien und Herrschaften / Festungen / Schlössern / Städten / Flecken / Fischreichen Wassern / Flüssen / Strömen und Seen / Wie auch Von der Reussichen Großführsten Herkommen / Regierung / Macht / Eminenz und Herrligkeit / vielfätigen Kriegen / innerlichen Zwytrachten / bis sie zu einer Monarchi gewachten / Mit den newlich vorgelauffenen Aufrühren und Händeln von den dreyen erdichteten Demetrijs / Nebenst dem auffgerichteten Friedens Contract / zwischen dem Löblichen König in Schweden / und jetzt regierendem Großfürsten. Deßgleichen Die Processe / so zwischen den Königlichen Ambassadouren in der Stadt Muschkow / und der Großfürstlichen Reussischen Gesandken in der Königlichen Stadt Stockholm / wegen des auffgerichteten Friedens Contracts Confirmation seyn gehalten worden / Mit der Muschowiter Gesetzen / Statuten / Sitten / Geberden / Leben / Policey und Kriegswesen: wie auch / was es mit ihrer Religion und Ceremonien vor eine Beschaffenheit hat / kürzlich und deutlich in sechs Theilen zusammen gefasset / beschrieben und publiciret Durch Petrum Petreium de Erlesunda. Lipsiae 1620. Ex officina Bavarica. (18,5 x 15 cm), k. [11], s. 688, opr. perg. z epoki. 
(Estr. T. 24). Peer Peersson z Erlesundy (1570-1622) - występujący pod zlatynizowanym pseudonimem Peter Petreius szwedzki dyplomata, wysłannik do Moskwy, autor oferowanej próby przedstawienia pełnej historii Rosji od założenia Rusi Kijowskiej aż do końca Wielkiej Smuty. Zawiera informacje na wiele tematów: od żyznych ziem oraz rzek i jezior, przez fortece, zamki i i miasta aż po wojny, konflikty i traktaty pokojowe. Przybrudz. i niew. otarcia opr., zabrązowienia kart, miejscami podkreślenia w tekście, brak karty tyt. i 2 kart końcowych, błąd w paginacji (po s. 526 następuje 529), s. 547/548 z niew. ubytkiem dolnego narożnika (z minimalną ingerencją w tekst).  Estreicher nie lokalizuje żadnego egzemplarza. Bardzo rzadkie.

Primum Generale, in quatuor libros distinctum; per Alphonsum Pisanum, Societatis Iesu. Singulorum librorum argumenta versa pagina indicabit. Cum facultate superiorum. Quantum eac secunda editione additum sit, qui eam cum prima contulerit, facile deprehendet. Acta certe Concilij ex Vaticano Codice Graeco hactenus in publicum non prodierant. Coloniae Agrippinae 1581. Apud Haredes Arnoldi Birckmanni. (15,5 x 10 cm), k. [14], s. 329, opr. perg. z epoki. 
(Estr. T. 24). Drugie wydanie pracy dotyczącej pierwszego soboru nicejskiego, podzielona na 4 cześci; dedykowana królowi Stefanowi Batoremu. Sobór nicejski I - zgromadzenie biskupów chrześcijańskich Cesarstwa Rzymskiego zwołane przez cesarza Konstantyna do Nicei, trwające od 19 do 25 lipca 325 r.; zostało uznane na soborze efeskim w 431 r. za pierwszy sobór powszechny. Postanowienia soboru uważane są za jeden z fundamentów cywilizacji europejskiej; zakończyły one polityczny, społeczny i naukowy konflikt między chrześcijańskim monoteizmem a państwem rzymskim oraz filozofią starożytną. Wywarły znaczący wpływ na dalszy rozwój religii, kultury i nauki, a także długotrwale oddziałały na wydarzenia polityczne. Alfonso Pisano (1528-1598) - hiszpański jezuita, teolog i polemista, który większość swego życia spędził w Europie Środkowej (Niemcy, Austria, Polska). Niew. otarcia opr., zabrązowienie kart, miejscami ślad zaplamienia, na przedniej wyklejce odręczny exlibris, poza tym stan dobry. 

Perillustris, clarissimi & admodum reverendi domini, D. M. Raphaelis Casimiri Artenski, Sacrae Theologiae Licentiati & Professoris, Ecclesiarum Collegiatarum S. Floriani Floren: ac Crac: Canonici, Paięczen: Parochialis Curati, Contubernij Gelanij Provisoris. Dum Idem in Lectorio DD. Theologorum, a perillusiri & reverendissimo domino, D. M. Martino Winkler, Sacrae Theologiae Doctore & Professore, Collegij Maioris Seniore Patre, Ecclesiarum, Cathedralis Crac: Canonico, Collegiatarum Sandomirien: Praeposito, Kielcen: Scholastico, Curato Premykovien. In Praesentia Magnorum Hospitum, & Omnium Almae Universitatis Cracov: Ordinum, Sacrae Theologiae Doctor, Ritu Solenni Crearetur, Concinnata. Ac per M. Samuelem Joannem Podgurski, Ph: Doctorem, in Collegio Minori Eloquentiae, ac interea Cursus Vladislauianon Philosophici Professorem, Ecclesiae Archypresbyterialis in Circulo Crac. Poenitententiarum Radyminscianum, S. R. M. S. Notarium Apost. plaudente penna Orbi Literario Manifestata. Anno, quo Infinita Persona verbi, terminis Naturae nostrae definita est. 1698. die 19 Nou. Cracoviae 1698. Typis Universitatis. (27,5 x 18 cm), k. [4], ozdobny inicjał, herb Berła Akademii Krakowskiej, okł. brosz. z epoki. 
(Estr. T. 24). Praca dotycząca Rafała Kazimierza Arteńskiego (1650?-1699), profesora teoglogii UJ oraz Marcina Winklera (zm. 1700), doktora teologii, profesora i rektora Akademii Krakowskiej. Okł. z papieru czerpanego, niew. przybrudz. na kartach, na karcie tyt. odręczny napis. Samuel Jan Podgórski (1660?-1712) - profesor Akademii Krakowskiej, kanonik sandomierski. 

Publice in florentissimo Patauino Gymnasio ad disputandum proposita. Patavii 1587. Apud Laurentium Pasquatum. (20,5 x 14,5 cm), k. [56], winiety, ozdobne inicjały, opr. pperg. z epoki. 
(Estr. T. 13 i 25). Niew. otarcia i przybrudz. opr., ślady korników na opr. (szczególnie na grzbiecie) i miejscami na kartach, nieaktualne pieczęcie bibl. Dedykacja Konstantemu Wasylowi Ostrogskiemu (1524-1608) - Wojewodzie Kijowskiemu i Marszałkowi Ziemi Wołyńskiej Praca zawierająca twierdzenia filozoficzne B. Bugnera dotyczące przyrody (np. o filozofii naturalnej, przypadłościach ciała naturalnego, zasadach bytu, duszy, zmysłach i uczuciach). Zawiera wzmianki o Polsce i Krakowie. Oferowane myśli zostały wydane na Uniwersytecie Padewskim, drugim najstarszym uniwersytecie we Włoszech i piątym na świecie, założonym w 1222 r. Studiowało na nim wielu Polaków związanych z naukami medycznymi, wśród nich Maciej z Miechowa, Walenty Sierpniński, Stanisław Chrościejewski, Wojciech Oczko, Józef Struś, Stanisław Kołakowski i Hieronim Kołakowski. Bardzo rzadkie.

Varsovie 1757. Dans l'Impr. chez les RR. PP. des Pieuses Ecoles. ((17,5 x 11 cm), s. 108, [1], opr. psk. z epoki.
(Estr. T. 25). Na karcie tyt. odreczny wpis: "Ex Libris Joannis Sołtyk". Jan Kanty Sołtyk herbu własnego - szambelan królewski, stolnik sandomierski w latach 1787-1793, podczaszy sandomierski, cześnik sandomierski, łowczy sandomierski, członek konfederacji targowickiej w powiecie wiślickim w 1792 roku.  List w sprawie wychowania polskiego pana do Jego Wysokości Księcia Józefa Sanguszki Starosty Krzemienieckiego i Czerkaskiego. Józef Paulin Jan Adam Sanguszko (1740-1781), marszałek wielki litewski od 1768, marszałek nadworny litewski od 1760, książę, starosta krzemieniecki i czerkaski. Oprawa: szeroki półskórek, ubytki na grzbiecie, wyklejki wymienione?, ślady niew. zawilg. Stan dobry. Rzadkie.

Z Dozwoleniem Starßych. Warszawa 1695. W Druk: OO. Scholarum Piarum. (11,3 x 7 cm), s. 393, k. [11], frontispis w miedziorycie, winiety, opr. sk. z epoki. 
(Estr. T. 26). Brzegi kart barwione. Otarcia opr., naddarcie dolnej dolnej krawędzi (wzdłuż grzbietu, okładka niemal luzem)), na kartach miejscami rdzawe plamki, pieczęcie bibl., pieczęść "Ex Libris J. Strausa". Druk warszawski, który wyszedł spod prasy drukarni pijarskiej założonej w 1682 r. Prócz tytułowych reguł i konstytucji praca oferowana pozycja zawiera również powszechne intencje dla siótr zakonnych oraz wstęp w postaci prefaji św. Franciszka Salezego, biskupa Genewy. 

Połock 1789. W Uprzywileiowaney od Jey Imperatorskiey Mości Drukarni Coll. Soc. Jezu. (13,2 x 7,5 cm), s. [2], 110, winiety, opr. płsk. z epoki. 
(Estr. T. 26). Otarcia i przetarcia opr., miejscami przybrudz. kart, podpis własn. na przedniej wyklejce, niew. ślady korników na przedniej wyklejce i karcie tyt., pieczęć "Ex Libris J. Strausa". Zawiera reguły życia duchownego jezuitów, a także: pospolite reguły życia, reguły o skromności, modlitwy dla każdego, reguły dla pielgrzymujących i wiele innych. W tomie zawarty jest również list św. Ignacego Loyoli, założyciela jezuitów, o cnocie posłuszeństwa. 

Epodon liber unus alterque Epigrammatum. Romae 1643. Apud Hermannum Scheus Subsigno Reginae. (14 x 8 cm), s. 299, [1], miedzioryt tyt., opr. perf. z epoki.
(Estr. T. 27). Ślady niew. zawilg., niew. zabrudz. oprawy. Stan więcej jak dobry.  Zawiera pochwalne poematy na cześć Jezuitów Belgijskich. Sarbiewski M. K. (1595 - 1640), wielki poeta łacińsko - polski, przez ówczesnych zwany polskim Horacym (pierwszy był śpiewakiem pogańskim, drugi piewcą chrześcijaństwa). W przyjaźni ze Stanisławem Łubieńskim, biskupem płockim. Dzieła Sarbiewskiego docenione były szczególnie w Anglii i na Węgrzech. (Orgelbrand). Rzadkie.

Jesu Duce! Magnifico JCtorum ad Salam Ordine indulgente, praeside magnifico Academiae Rectore viro prae-nobilissimo, amplissimo, consultissimo atque excellentissimo Dn. Ernesto Fridercio Schrötern / Haereditario in Wickerstädt / JCto atque Professore Publico Famigeratissimo, Consiliario Saxonico, Facultatis Juridicae, Curiae Provincialis & Scabinatus Assessore Gravissimo, Dn. Patrono atque Praeceptore suo aeviterna animi submissione devenerando, [...] / Publicae Eruditorum disquisitioni submittit Daniel Fridericus Schade. Beuthena-Silesius, Autor-Respondens. In Auditorio JCtorm horis locoque consvetis. Jenae 1684. Typis Johannis Nisi. (20,5 x 16 cm), s. 56, winieta, ozdobny inicjał, opr. płsk. współcz. 
Stan dobry. Rozprawa prawnicza poświęcona nieograniczonemu pełnomocnictwu - carte blanche. To biała karta podpisana in blanco, czyli z umieszczonym podpisem na niewypełnionym dokumencie. Interpretuje się to jako przyzwolenie do działania bez względu na konsekwencje. Ernst Friedrich Schröter (1621-1676) - niemiecki prawnik; doktorat z prawa uzyskał w 1645 r., w roku 1652 został mianowany profesorem prawa. On sam nie napisał żadnego większego dzieła - pisał głównie na potrzeby swojej działalności dydaktycznej na uniwersytecie (dotyczyły głównie rzymskiego prawa feudalnego, spadkowego i rodzinnego). 

Cui accessere, epistolae Doctorum Virorum De Eadem Lympha. Hafniae 1658. Sumptibus Petri Hauboldi Bibl. Excudebat Petrus Hakius Academ. Typogr. (20,5 x 15,5 cm), s. [4], 61, [1], winiety, ozodbne inicjały, opr. pperg. współcz. 
(Estr. T. 27). Stan dobry, niew. otarcia krawędzi opr., na kartach miejscami rdzawe plamki, błędy w paginacji. XVII-wieczna rozprawa medyczna toruńskiego lekarza i naukowca Jerzego Segera na temat gruczołów Bartholina. Georg Seger (1629-1678) - lekarz, przyrodnik, profesor Gimnazjum Akademickiego w Gdańsku. Urodził się w Norymberdze, jednak w młodości przybył z rodzica do Torunia i dlatego w wieku dojrzałym uważał siebie za Toruńczyka. Studiował na uniwersytetach w Lipsku, Wittenberdze, Altdorfie, Bazylei i Kopenhadze (gdzie przyjaźnił się wybitnym anatomem duńskim, Tomaszem Bartholinusem). Na przestrzeni 12 lat był lekarzem nadwornym trzech królów: Jana Kazimierza, Michała Korybuta Wiśniowieckiego oraz Jana III Sobieskiego. Był jednym z pierwszych najbardziej gorliwych zwolenników teorii krwiobiegu Williama Harveya (rola serca w krążeniu krwi nie była rozpoznana aż do opublikowania pracy Herveya w 1628 r.) Jest autorem przeszło 30 publikacji m.in. na temat padaczki i diagnostyki zwłóknienia trzustki. Lekarz zmarł bezpotomnie; zostawił po sobie wielką bibliotekę (zgromadził ponad dwa tysiące dzieł różnych autorów reprezentujących rozmaite dziedziny wiedzy, począwszy od medycyny i filozofii przyrody, przez literaturę podróżniczą i historyczną, skończywszy na teologii). 

Viri Magnifisi, Excellentissimi & Experientissimi, Dn. Johan. Jacobi a Brunn, Philosoph. & Medic. Doctoris Prae-Clarissimi, Hujusdemque in Perantiqua Basil. Acad. Profess. Publ. Celeberrimi, & c. Habita Basileae in Aula Medica Prid. Cal. Maji, Ann. MDCLX. Basileae 1660. Typis Georgi Deckeri, Universitatis Typographi. 20,5 x 17 cm), s. 48, ozdobne inicjały, opr. perg. współcz. 
(Estr. T. 27, tego tyt. nie notuje). Stan dobry, na przedniej wyklejca odręczna numeracja ołówkiem, na kartach miejscami ślady rdzawych plamek. Naukowy wykład pożegnalny wygłoszony w auli Uniwersytetu w Bazylei na cześć wieloetniego profesora tej uczelni przez toruńskiego lekarza i naukowca Jerzego Segera. Georg Seger (1629-1678) - lekarz, przyrodnik, profesor Gimnazjum Akademickiego w Gdańsku. Urodził się w Norymberdze, jednak w młodości przybył z rodzica do Torunia i dlatego w wieku dojrzałym uważał siebie za Toruńczyka. Studiował na uniwersytetach w Lipsku, Wittenberdze, Altdorfie, Bazylei i Kopenhadze (gdzie przyjaźnił się wybitnym anatomem duńskim, Tomaszem Bartholinusem). Na przestrzeni 12 lat był lekarzem nadwornym trzech królów: Jana Kazimierza, Michała Korybuta Wiśniowieckiego oraz Jana III Sobieskiego. Jest autorem przeszło 30 publikacji, m.in. na temat padaczki i diagnostyki zwłóknienia trzustki. Był jednym z pierwszych najbardziej gorliwych zwolenników teorii krwiobiegu Williama Harveya (rola serca w krążeniu krwi nie była rozpoznana aż do opublikowania pracy Herveya w 1628 r.). Lekarz zmarł bezpotomnie; zostawił po sobie wielką bibliotekę (zgromadził ponad dwa tysiące dzieł różnych autorów reprezentujących rozmaite dziedziny wiedzy, począwszy od medycyny i filozofii przyrody, przez literaturę podróżniczą i historyczną, skończywszy na teologii). 

Editio prioribus longe correctior. Vratislaviae (Wrocław) 1754. Apud Daniel Pietsch. (15,5 x 9 cm), s. 287, frontispis (Strahowsky Sculps. Vratisl.), winiety, opr. płsk. z epoki, czerwony szyldzik i złoc. na grzbiecie. 
(Estr. T. 27, tego wydania nie notuje). Stan dobry, otarcia opr., kilka kart nierozciętych, niewielkie naddarcia krawędzi s. 257-258. Zawiera zbiór tragedii autorstwa Seneki, m.in.: 'Herkules szalejący', 'Tyestes', 'Medea', 'Agamemnon' i 'Herkules etejski'. Bartłomiej Strachowski/Strahowsky (? - 1759) - polski rytownik i ilustrator czynny na Śląsku; senior rodziny, która kontynuowała działalność artystyczną do 1788 roku. Strachowski przybył do Wrocławia prawdopodobnie w 1711 roku z Pomorza lub z Warmii. Pieczętowł się herbem Jastrzębiec, był krewnym malarza kieleckiego Antoniego Brygielskiego. We Wrocławiu na Ostrowie Tumskim założył zakład podrukcyjny rycin. W jego pracowni zamawiano prace z całego Śląska oraz z Rzeczypospolitej, w tym z Wilna i Lwowa. Głównymi odbiorcami były wydawnictwa wrocławskie: Kornów, Oficyna Uniwersytecka Jezuitów oraz wydawnictwa śląskie m. in. w Brzegu, Jaworze i Nysie.